Halihazırda üç tür eğitim türünden bahsedilir. Bunlar orijinal isimleriyle: Formal, Non-formal, ve informal eğitimler. Ama bunların tam olarak nasıl tanımlandığına dair elimizde çok fazla bilgi yok. Milli Eğitim Bakanlığı yaygın ve örgün eğitim diye tanımlamaları mevcut fakat bunlar birçok eğitim yöntemini kapsamıyor; daha çok okullar ve kurslar üzerinden bir tanımlama yapıyor. Biz de bu tüm dünyada kabul gören üç eğitim şeklini kısaca -ve Türkçe olarak- açıklayalım istedik. Bu üç kategorinin birinin Türkçe çevirisi olsa bile diğerlerini tam olarak karşılayan bir Türkçe sözcük bulunmadığı için orijinal terimleri tercih ettik.
Formal eğitim; belli bir müfredat, plan çerçevesinde, belirli kuralları olan bir ortamda belirli kurallar ve belirli yöntemler doğrultusunda verilen eğitimdir. Okullarda verilen eğitimi buna örnek olarak verebiliriz.
Informal eğitim; bir planı olmadan kendi kendine gelişen, herhangi bir yapılandırmaya maruz kalmamış, bu yüzden de sonuçları ve ne öğrenileceği öngörülemeyen eğitimlerdir. Kişilerin çevrelerinden ya da kendi deneyimlerinden öğrenme sürecine de informal eğitim diyoruz. Arkadaş gruplarından, evde aileden herhangi bir şeyi deneyerek kazanılan bilgiler informal eğitime örnektir.
Non-Formal eğitim ise hem planlanan hem de katı bir müfredat ya da sistemin dışında kalan, okul-dışı eğitim sürecine verilen isimdir. Sivil toplum kuruluşlarında verilen eğitimler, atölyeler bunlara örnek olarak gösterilebilir.
Tüm bu eğitim süreçleri birbirlerinden çok farklıdır. Kişiye katkıları da çoğu zaman bambaşkadır. Bu eğitim süreçlerinin hiçbiri birbirinin yerine geçemezler. Bu; sonuca ulaşma amacıyla izledikleri yolların farklı olmasından kaynaklanır. Aynı kazanımı amaçlasalar da farklı yollardan ilerleyecekleri için ulaştıkları sonuç da her zaman farklı olacaktır.
Bundan dolayıdır ki bir bireyin öğrenme yolculuğunda bu adımların her biri o bireye başka yetkinlikler ve özellikler katacaktır.
Comments